Op de plek van dit vakantiehuis is in 1932 het huis 'Vogelweelde' gebouwd, het eerste huis van de latere Duinroosstraat. Langere tijd (tot zeker 1965) heeft dit huis vrij uitzicht over de landerijen gehad en stond het huis aan de rand van het dorp. Door een openbare verkoop is dit huis in onze familie gekomen.

Zowel onze opa en oma als ook onze ouders hebben hier tijdelijk gewoond. Het is lange tijd als groot familiehuis verhuurd. De douche was buiten in een hokje. In 1999 was het huis zo verouderd dat onze ouders het huis hebben gesloopt en een twee onder één kap hebben teruggebouwd. Als kleine meisjes hebben Desirée en Suzanne toegekeken op de bouw en met hun schepje en emmertje meegeholpen.

In dit huis vind je een aantal vogeltjes, die zijn een knipoog naar het vroegere Vogelweelde. Wist je dat er op Texel 390 verschillende vogelsoorten voorkomen? Texel wordt al decennia lang hét vogeleiland genoemd.

Vroeger was de plek waar dit huis staat nog duinen. Later is het bos aangeplant en is er meer een scheiding tussen het dorp en de duinen gekomen. In de duinen is het bloemetje de Duinroos volop aanwezig. Onze straat is daarnaar vernoemd in de jaren '60.

De duinroos komt vooral veel in de witte variant voor. Een enkeling is helemaal roze of heeft een lichtroze tint. Als je deze vindt is dat bijzonder. We hebben in dit vakantiehuis daarom ook voor een witte basis, aangevuld met roze accenten gekozen.

De duinroos bloeit in mei t/m juni en soms weer in augustus t/m oktober. Duinroos groeit op droge, matig voedselrijke, meestal kalkhoudende grond. Precies de bodem die je in onze omgeving vindt.

Na de bloeiperiode van de duinroos krijgt de struik rozenbottels en die eten de vogels maar al te graag op.

Op de plek van dit huis, stonden in de jaren '70 nog maar twee huizen: Vogelweelde en Huize De Leeuwerik. Alle ruimte om je heen was toen nog niet bebouwd en vanuit de huizen keek je uit over de velden. Het vogeltje de veldleeuwerik was hier volop aanwezig en daar is ons woonhuis ook naar vernoemd en in 1972 hebben onze opa en oma hun bedrijf zo ook genoemd.

De veldleeuwerik houdt van open landschappen zoals heide en duinen. Dat vind je hier in de straat natuurlijk niet meer. Vlakbij, in De Muy, De Slufter en in polder Waal en Burg komt de veldleeuwerik nog wel voor. Hier broeden ze ook.

De veldleeuweriken die hier broeden, trekken vanaf september voor de najaarstrek naar Frankrijk of Engeland en komen dan in het voorjaar weer terug.

Op de plek van dit huis was vroeger duingebied. De duinenrij is steeds breder geworden, waardoor het dorp zijn grenzen ook kon verleggen en op deze plek een nieuwe woonstraat werd gebouwd.

De tuin waar je nu op uitkijkt is altijd een groene tuin geweest, met onder andere een buxushaag, vijvertje en rozenstruiken. Het onderhoud vergde veel tijd en kunststoffen, want eigenlijk is de zandgrond die we hier hebben net zoals in de duinen. En daar groeien ook geen buxushagen en rode rozen ;-)

We zijn daarom de duinen ingegaan en hebben gekeken: wat groeit hier en wat zou passen in de voortuin. Zo hebben we een ware 'duintuin' gecreëerd, die geen kunstmatige bewatering of voedingsstoffen nodig heeft.

Het resultaat is een duintuin om heerlijk bij weg te dromen en mee wakker te worden.

Leeuwerik is een vogelfamilie. De veldleeuwerik leefden vroeger op de plek waar je nu bent en vormde de inspiratiebron voor de benaming van het woonhuis en later het bedrijf. De strandleeuwerik is één van de leeuwerik-soorten.

De strandleeuwerik is een zeldzame vogel. In Nederland wordt ie weinig gespot. Op Texel komt deze vogelsoort gelukkig nog wel relatief veel voor. Deze leeuwerik trekt van Scandinavië naar Oost-Europa en maakt van oktober t/m februari langs de Nederlandse kust een tussenstop. Vooral in De Slufter kun je 'm dan tegenkomen.

Het is een actief en waakzaam vogeltje. Met het blote oog is het daarom vaak lastig te herkennen, met een verrekijker of camera lukt dat wel. De strandleeuwerik komt naar Texel om op adem te komen, dat is ook de inspiratiebron voor ons voor de inrichting van dit vakantiehuis.

De boomleeuwerik is één van de leeuwerik-soorten.

De boomleeuwerik lijkt veel op de veldleeuwerik (waar ons bedrijf naar is vernoemd). De twee grote verschillen zijn het korte staartje het ontbrekende kuifje van de boomleeuwerik. Anders dan de naam doet vermoeden, vind je de boomleeuwerik vooral op schrale zand- en heidegronden. Die komen hier in de buurt ook in het bos voor, het kan dus zeker zo zijn dat de de boomleeuwerik tegenkomt op de grens van de duinen en het bos.

Op Texel broeden boomleeuweriken op verschillende plekken in het Nationaal Park Duinen van Texel en zijn vooral te herkennen aan hun zanggeluid. De kenners zeggen: "Weinig zangvogels zingen zo mooi, langdurig en gevarieerd als de Boomleeuwerik!". De boomleeuwerik laat zich graag horen en kies dan vaak een boom uit als podium. Vanwege zijn naam en favoriete verblijfplaats, daar hebben we het interieur van dit huis op geinspireerd.

Midden in de Dorpsstraat, waar nu Texelana en Treffers zitten, stond de boerderij 'Windlust'. Dit was een typisch Texelse stolpboerderij. Onze oma is hier geboren en opgegroeid. Toen na de Oorlog het toerisme aantrok op het eiland, werd de schuur verbouwd tot 'kampschuur'. Je kon hier een slaapplek huren en kreeg dan een eenvoudig bed.

Later werden ook de kippenschuurtjes (waar nu de slagerij Moormann & de Boer is) in de achtertuin omgebouwd tot zomerwoningen.

Zo'n boerderij midden in de Dorpsstraat was niet handig en de omliggende grond was zeer gewild. Een ruilverkaveling zorgde ervoor dat onze familie hun narcissenkwekerij kon voortzetten in de omgeving van waar je nu bent. Huize De Leeuwerik werd gebouwd en de gasten van Windlust konden hier hun jaarlijkse vakantie voortzetten.

De boerderij werd nog een tijd gebruikt als ABN Amro kantoor en ging daarna tegen de vlakte voor een nieuw pand. Het oude schoolpand dat er naast stond is er nog altijd, hier zit nu Burgers & Beers in.

In 1996 heeft onze vader dit vakantiehuis gebouwd, met de werktitel 'De bungalow'. Onze vader was hulp-strandvonder en na zijn beëdiging in 1999, dagelijks met zijn Landrover op het strand te vinden.

In die ruim twintig jaar als hulp-strandvonder heeft hij onwijs mooie schatten gevonden. Zoals postzakken (zie het krantenartikel boven bed) en een lading steigerhout. Als de rechtmatige eigenaar zijn spullen niet terugwilde, dan nam onze vader het graag over. Zo heeft hij van het steigerhout voor in alle huizen een lamp gemaakt en is de kapstok van diezelfde partij.

In de schuur hier even verderop verzamelde onze vader de voor hem bijzondere strandvondsten. Hij gaf hier op aanvraag ook rondleidingen en vertelde dan vol passie over zijn belevenissen op het strand. Uit de schuur hebben we een aantal vondsten gehaald om in dit vakantiehuis tentoon te stellen. Zo is dit vakantiehuis een klein museum geworden.

Dit vakantiehuis is in 1958 gebouwd door Reijer Daalder (de oom van onze oma) als 't Hoekje. Rond de jaren '70 hebben onze opa en oma dit huis gekocht. Het is één van de oudste - nog bestaande - zomerwoningen op Texel.

Het is qua oppervlakte ons kleinste huis. Vroeger was het huis zelfs nog kleiner. Je kunt het zien als je op de bank zit, dat stuk is er later aangebouwd. Al heel wat gasten en generaties hebben hun vakantie op deze plek gevierd.

Ons kleinste en oudste huisje heeft een speciaal plekje in ons hart. We hebben er vroeger ook vakantie in gevierd en vinden het nog steeds een leuk knus huisje. Daarom hebben we het vernoemd naar een bijzonder plantje in de duinen: Het zandblauwtje.

Dit bloemetje bloeit in de zomermaanden door: van juni t/m augustus. Het houdt van zandgrond, vlaktes en veel zon, je kunt ze daarom vooral in de duinen tegenkomen.